| |
جريان زندگى من |
October 26, 2002
● اون كيه كه حتي وقتي هم كه عنقه دلت مي خواد بازم اذيتش كني
........................................................................................اون كيه كه حتي اگر اذيتشم كني فقط به خاطر اينه كه دوستش داري اون كيه كه حتي با زنش هم خشنه. اون كيه كه حتي اگر دوستش هم داشته باشي بعضي از كاراش يادت نيره اون كيه كه حتي بعد از مدتي كه مي بينتت پيتزاي دست خورده كه چه عرض كنم پيتزاي دهني رو به عنوان اريژينال ميذاره جلوت. اون كيه كه واسه عشقش پتروس ميشه ولي عشقش دستش ميره لاي در و يادش ميره بياد سر قرار.(شايدم زمان و مكان رو از يادش ميره) اون كيه كه حتي اگر بدوني ناراحت ميشه اجازه ميدي كه از موزگلاسه ش هورت هورت بخورن. اون كيه كه چون دلت ميخواد تلافي كني ته ليوان همه رو جمع ميكني و ميذاري واسش. اون كيه كه انقدر تو فكر عشقش هست كه متوجه نميشه بابا تو موز گلاسه سيب آخه چكار ميكنه. اون كيه كه دلت ميسوزه واسش و علي رغم(اينجوري مينويسن داداش) ميل باطنيت مهمونش ميكني(يه شب كه هزار شب نميشه) اون كيه كه حتي وقتي عنقه چشمش دنبال زن و بچه مردمه. اون كيه كه فقط ديگه واسه بعضيا پتروس شده. اون كيه كه بازم منتظر اذيتاش هستي واسه همينم روزي نيم ساعت فقط واسش نقشه ميكشي ميذازي تو صندوق. اون اينه. □ نوشته شده در ساعت 3:35 AM توسط باربد
|